ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΟΡΙΑ – ΣΥΝΟΡΑ ΦΑΝΑΡΙΟΥ



Tα διοικητικά όρια – σύνορα της κοινότητας Φαναρίου Ολυμπίας μετά την απελευθέρωση, τροποποιήθηκαν - μετακινήθηκαν αρκετές φορές μέχρι να οριστικοποιηθούν. Υπήρχαν πολλές διενέξεις και ενστάσεις με τις όμορες κοινότητες που την λύση έδιναν τα διοικητικά δικαστήρια. Για τον καθορισμό των συνόρων συνήθως ελάμβαναν υπόψιν τους την μορφολογία του εδάφους δηλ. την ύπαρξη κορυφογραμμών, ρεμάτων, δρόμων κ.α. τις ιδιοκτησίες που είχαν οι κάτοικοι αλλά και τον αριθμό των αιγοπροβάτων που διέθεταν και τις κτηνοτροφικές ανάγκες τους.
 Χρειάστηκε να καταβληθεί επίμονη και επίπονη προσπάθεια ώστε να βρεθούν οι πρωτότυπες αναφορές καταγραφής των συνόρων του Φαναρίου με τις όμορες κοινότητες, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο ότι βρέθηκαν όλες ή δεν υπάρχουν νεότερες που να αναιρούν παλαιότερες. Ως εκ τούτου τα στοιχεία που παραθέτω παρακάτω πρέπει να ληφθούν περισσότερο ως ιστορικές πληροφορίες για το πώς διαμορφώθηκαν τα σύνορα και δεν αποτελούν σημείο αναφοράς για διεκδικήσεις ή αμφισβητήσεις.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο της κοινότητας Φαναρίου κ. Γεώργιο Ρέππα για την ουσιαστική του συμβολή στην ολοκλήρωση της έρευνάς μου.
Τα σύνορα του Φαναρίου με τις Αμυγδαλιές (Ζελέχοβα), την Λυνίσταινα, του Κουφόπουλου, την Αλιφείρα, την Ανδρίτσαινα και Συκών (Μπελούσι) είναι:

Διοικητικά όρια - σύνορα Φαναρίου – Αμυγδαλιές
Τα διοικητικά όρια- σύνορα Φαναρίου Αμυγδαλιές αρκετές φορές τροποποιήθηκαν ή αμφισβητήθηκαν από τις δυο κοινότητες. Παραθετω μερικές διενέξεις που την λύση έδωσαν τα δικαστήρια.
29 Οκτωβρίου 1914 στη θέση Αγία Βαρβάρα, το Ειρηνοδικείο Ανδριτσαίνης αφού άκουσε τους δυο προέδρους και τους δασκάλους των δυο χωριών που συνόδευαν τους προέδρους, αποφάσισε, αφού έλαβε υπόψιν τους ότι το χωριό Ζελέχοβα (πρόεδρος κοινότητος Νικ. Νικητόπουλος) στο οποίο ανήκουν τα χωριά Ράφτη, Νίβιτσας, Φτελιά και Κράνα έχουν κτηνοτροφικό πληθυσμό υπέρτερον του Φαναρίου. Το χωριό Ζελέχοβα δεν έχει άλλη δασώδη περιοχή προς νομήν εκτός αυτής εντός της κοινότητας Ζελέχοβας ενώ η κοινότητα Φαναρίου έχει «νομάς δασωδών μερών προς ενδιαίτησιν και βοσκήν των ποιμνίων των» έκανε δεκτή την πρόταση της κοινότητας Ζελέχοβας και ορίζει ότι τα σύνορα Φαναρίου Ζελέχοβας θα είναι το «δένδρο στην κορυφή του Αγίου Ηλία κατ΄ ευθείαν γραμμήν προς τα κάτω μέχρι των υποριών του μεγάλου βράχου ή βράχου  κατ΄ ευθείαν γραμμήν προς τα κάτω προς χάνδακα Μπούρα ή Χοχλατούρα κατ΄ ευθείαν γραμμή προς τα κάτω μέχρι του ποταμού Ζελεχόβης».
Ο Πρόεδρος του Φαναρίου Κων/νος Κιούσης με τον Δάσκαλό του χωριού είχαν προτείνει ως σύνορα να είναι τα «Καρυά Διάσελο, ακολουθούσα Μηλιά Καταράχι, Χωνί, λαιμό, δενδρούλια, Ράχη, Χαίρωμα δένδρων κατά μήκος μέχρι Σκυλιβιδιά κατ΄ ευθείαν Άγιον Ζαχαρίαν προχωρούσα βουνί Τουρλίτσα κατ΄ ευθείαν γραμμήν Κομμένου Αγία Βαρβάρα, Χούρνα Ράχη, Γούβα Λοβαρό, πουρνάρι, Άγιος Ηλίας, Χανάκια, Τσιούμη, κατ΄ ευθείαν μέχρι ποταμόν».
Την απόφαση υπογράφουν τα μέλη του Ειρηνοδικείου: Δ. Γεωργόπουλος, Αθ. Τσιάμπρας και Ν.Π. Νικητόπουλος
Στις 4/12/1914 η κοινότητα Φαναρίου δια του προέδρου της Κων/νου Κιούση, εκπροσωπούμενος από τον δικηγόρο Χ. Δίκαιον, καταθέτει προσφυγή κατά της προηγουμένης απόφασης. Η υπόθεση εκδικάζεται στις 15/11/1916 στο Διοικητικό
Δικαστήριο του Νομού Μεσσηνίας υπό του Προέδρου Δ. Σέχου και των μελών Ε. Κούρτη, Πταισματοδίκης Καλαμάτας και  Π. Καλογερόπουλο Οικ. Έφορο Καλαμάτας.
Το δικαστήριο δέχεται την προσφυγή της κοινότητας Φαναρίου και απορρίπτει την απόφαση της επιτροπής (29-11-1914) και αποφασίζει και ορίζει ως σύνορα των δυο χωριών τα οποία είναι και σύνορα των Δήμων Ανδριτσαίνης και Αλιφείρας (απόφαση 235) τα εξής: Διάσελο και εκείθεν εις θέσιν Μηλιά «Καταρράχι», Χωνί Λαιμό, Δενδρούλια Ράχη Χαίρωμα, κατά μήκος μέχρι Σκυλιβιδιά κατ΄ ευθείαν Άγιον Ζαχαρίαν προχωρούσα βουνί Τουρλίτσα κατ΄ ευθείαν γραμμήν Κομμένου Αγία Βαρβάρα, Χούρνα Ράχη, Γούβα Λοβαρό, πουρνάρι, Άγιος Ηλίας, Χουνάκια, Τσιούμη, κατ΄ ευθείαν μέχρι ποταμόν ένθα και τερματίζεται»


Στις 30/4/1959 η κοινότητα Αμυγδαλιές καταθέτει αίτηση αμφισβήτησης της απόφασης 235/15-11-1916 και στις 15/9/1960 στο Νομαρχιακό κατάστημα στον Πύργο εκδικάζεται η υπόθεση υπό του Προέδρου Παν. Λεκκάκη, Δ/ντού της Νομαρχίας Ηλείας και των μελών Δημητρίου Μουσά, Ειρηνοδίκη Αρήνης και Κων/νου Σαρδελή, Μηχανικού Νομαρχίας.
Μεταξύ των άλλων που έλαβαν υπόψιν τους τα μέλη του δικαστηρίου, ήταν και οι κτηνοτροφικές ανάγκες των δυο κοινοτήτων όπου, όπως δήλωσαν οι δυο πρόεδροι, η κοινότητα Φαναρίου διέθετε 5.500 περίπου αιγοπρόβατα ενώ η κοινότητα Αμυγδαλιές δήλωσε ότι είχε 11.000 περίπου αιγοπρόβατα αριθμός που μάλλον προβλημάτισε τα μέλη γιατί ζήτησαν να διερευνήσουν τους χώρους βοσκής της κοινότητας των Αμυγδαλιών.
Το δικαστήριο αναθεωρεί την απόφαση 235/15-11-1916 και ορίζει ως σύνορα από την συμβολή του χείμαρρου «Βροντονέρι» και του αύλακος «Κορίτα». Ακολουθώντας τον ρούν του ¨Κορίτα» προς νότον μέχρι τον επαρχιακό δρόμο Ανδρίτσαινας, πλην του τμήματος όπου βρίσκεται τα σπίτια «Κιουσέϊκα» στην δυτική όχθη του αύλακος Κορίτα, περιμετρική ζώνη 100 μέτρα περίπου.
Από την επαρχιακή οδό Ανδριτσαίνης και της γέφυρας του αύλακος «Κορίτα» και δυτικά των αγρών των Αθανασίου Σούκου, Αντώνη Πάππαρη, Αλέξη Κίουση και Μπούτη. Στρεφόμενοι προς Δυσμάς κορυφογραμμή «Χούρια» και με κατεύθυνση προς νότο «Αγία Βαρβάρα» και «Κομμένο» και συνέχεια στις τοποθεσίες «Τουρλίτσα», «Βουνί» «Άγιος Ζαχαριάς» μετά στην θέση «Σκυλιβαδιά» στη συνέχεια «Χαίρωμα Δένδρου», «Δενδρίλλια», «Ράχι», «Χωνί» «Λαιμό» «Καταρράχι» «Μηλιά» μέχρι «Καρυά Διάσελλο» 

Πρακτικό 4/26-10-1967 όπου βλέπουμε ότι αμφισβητήθηκαν και πάλι τα όρια των
δυο κοινοτήτων όπως αυτά καθορίστηκαν με το πρακτικό 235/15-11-1916.
Το δικαστήριο έγινε στο κατάστημα του Νικολάου Παναγ. Πανουτσόπουλου στη θέση Λεύκη (Κορμπά Χάνια) κοινότητας Αμυγδαλέων.
Το δικαστήριο αποτελούντο από τον Πρόεδρο Λάζαρο Κοεμτζόπουλο, Ειρηνοδίκη, τα μέλη Γεώργιο Γορονίτα, Τμηματάρχη Νομαρχίας, τον Διονύσιο Παναγόπουλο, νομομηχανικό και τον Γραμματέα του Δικαστηρίου Μιχάλη Πετρόπουλο. Διάδικοι ήταν ο Νικόλαος Κατσέρης, Πρόεδρος κοινότητας Αμυγδαλέων και ο Αθανάσιος Σούκος, Πρόεδρος Κοινότητος Φαναρίου.
Το δικαστήριο μετέβη επι τόπου και άκουσε τους διαδίκους εις τας θέσεις Προφήτου Ηλίας και στο ύψωμα «Χέρωμα».
Αφού έλαβαν υπόψιν τας κτηνοτροφικάς ανάγκας των δυο κοινοτήτων που κατά δήλωση των προέδρων και δήλωση του αγροφύλακα Κων/νου Σιάφρα ότι η κοινότητα Φαναρίου έχει 2.500 περίπου αιγοπρόβατα και η κοινότητα Αμυγδαλέων 4.000 περίπου αιγοπρόβατα. Επίσης έλαβε υπόψιν της την πληθυσμιακή απογραφή του 1961 όπου σύμφωνα με αυτήν, η κοινότητα Φαναρίου έχει 549 κατοίκους και η κοινότητα Αμυγδαλιές, μετα την αφαίρεση των κατοίκων της Κράνας που ανεγνωρίσθη ως νέα κοινότητα, 622 κατοίκους.
Ομόφωνα αποφαίνεται και «Αναθεωρεί τη υπ΄αριθμ. 235/15-11-1916 απόφασιν του Δ.Δ. ορίων Νομού Μεσσηνίας, δι  ής καθωρίσθησαν τα διοικητικά όρια μεταξύ των κοινοτήτων Αμυγδαλεών – Φαναρίου και καθορίζει ταύτα ως ακολούθως.
Άρχονται εκ της θέσεως Καρυά – Διάσελλο και δια νοητής ευθείας διερχομένης δια της υψηλοτέρας κορυφής της δυτικής πλευράς του Προφήτου Ηλία επί του όρους Χέρωμα ήτις κατευθυνομένη προς βορράν διέρχεται δια των εξής σταθερών σημείων.
1)Του επί του κτήματος Πασβάνη υπάρχοντος 50ετούς πρίνου. 2) Της θέσεως Κάτω Βραχούλια της οροσειράς Τουρλίτσα βουνί 3) Του βράχου Τσουλούμη πρανούς της οδού Φαναρίου Ανδριτσαίνης 4) του ορίου ιδιοκτησιών Αγγελή Θανάσουλα και Ιωάννου Πάπαρη (κόλαρη) κειμένου είς απόστασιν 50-70 μέτρων Δυτικώς της αγροικίας (μαντρί) του Γιαννάκη Πάπαρη είς θέσιν Αγκορτσιές. 5) Το μέσον, προσδιοριζομένου τούτου είς απόστασιν 170 μ. περίπου από του οριθετικού σημείου της Γεωγραφικής υπηρεσίας Στρατού επί της κορυφής του λόφου Χούρια, του αγρού κληρονόμων Αυγερινού Κατσέρη. 6) Συμβολή χειμάρρου βροντονέρι και αύλακος Κορίτας και 7) είς θέσιν Κορίτας ρέμα χινολίβαδο ένθα και τερματίζονται ως ειδικώτερον εν τω υπό σημερινήν ημερομηνίαν σχεδιαγράμματι φαίνεται.
Εκρίθη, απεφασίσθη και εδημοσιεύθη παρά χρήμα εν τω επιδίκω περί ώραν 16.30 της αυτής της δε μυστικής διασκέψεως λαβούσης χώραν εν τω καταστήματι του Νικολάου Παναγ. Πανουτσοπούλου εν θέσει Λεύκη (Κορμπά Χάνια) Κοινότητος Αμυγδαλεών.»
Υπογράφουν ο Πρόεδρος, ο Γραμματέας και τα μέλη του δικαστηρίου.


Διοικητικά όρια – σύνορα Φαναρίου - Κουφόπουλου
Σχετικά με τα σύνορα του Φαναρίου με την κοινότητα Κουφόπουλου πληροφορίες
αντλούμε από το πρακτικό - απόφαση 251/12-12-1916 όπου εκδικάζεται η προσφυγή που είχε υποβάλει ο πρόεδρος της κοινότητας Φαναρίου Κων/νος Κιούσης για τα σύνορα που είχε ορίσει στις 23/7/1914 η Αρμόδια Επιτροπή.
Στις 12/12/1916 συγκαλείται Διοικητικό Δικαστήριο Νομού Μεσσηνίας στο γραφείο του Προέδρου Δ. Σέχου, μηχανικός νομαρχίας και συμμετείχαν τα μέλη Ε. Κούρτης, Πταισματοδίκης Καλαμάτας και Π. Καλογερόπουλος, Έφορος Καλαμάτας.
Το Διοικητικό Δικαστήριο, αφού άκουσε τους εκπροσώπους των δυο κοινοτήτων απέρριψε τις ενστάσεις της κοινότητας Κουφόπουλου και δέχθηκε την προσφυγή της κοινότητας Φαναρίου, ορίζοντας ως σύνορα των δυο κοινοτήτων τα παρακάτω.
Αρχίζοντας από το βουνό «Καμινάρη» μετά προς θέση «Μπογάνι» μέχρι του ρέματος στη θέση «Ποριόλιθο» ακολουθώντας το ρέμα μέχρι την θέση «Στενόλακα» και φθάνουμε μέχρι την θέση «Μυγδαλιά» καθώς χύνονται τα όμβρια ύδατα προς το Φανάρι μέχρι της εκκλησίας «Καρκαλού» και της οδού Ανδριτσαίνης εις την θέση «Κόκινο Σπήλιο» όπου και τερματίζονται τα σύνορα.

Στις 12/9/1959 με την απόφαση αρ. 59 του Διοικητικού Δικαστηρίου του νομού Ηλείας τροποποιούνται τα σύνορα που είχαν καθορισθεί με την απόφαση
251/12-12-1916.
Το Διοικητικό Δικαστήριο αποτελούταν από τον πρόεδρο Π. Λεκκάκη, Δ/ντης Νομαρχίας και τα μέλη Δημ. Μουσά, Ειρηνοδίκη Αρίνης και Κων/νου Σαρδελή, Μηχανικός.
Το βασικό σκεπτικό της απόφασης για την τροποποίηση ήταν ότι στην απόφαση του 1916 είχαν συμπεριληφθεί, στα όρια της κοινότητας Φαναρίου, ιδιοκτησίες που ανήκαν σε κατοίκους της κοινότητας Κουφόπουλου.
Τα νέα τροποποιημένα όρια αμφισβητήθηκαν εκ νέου από την κοινότητα Φαναρίου ότι είναι ασαφή και αμφισβητούμενα και ζητεί τον εκ νέου προσδιορισμό τους.
Στις 13/10/1960, απόφαση αρ. 17, το Διοικητικό Δικαστήριο υπό την ίδια σύνθεση εκδικάζει την ένσταση της κοινότητος Φαναρίου και μαζί με τους προέδρους των κοινοτήτων Φαναρίου και Κουφόπουλου Αθανασίου Σούκου και Δημήτρη Χρονόπουλου αντιστοίχως, επισκέπτονται επί τόπου τα σύνορα. Το δικαστήριο αφού άκουσε τις δυο πλευρές αποφάσισε να διορθώσει τα όρια όπως αυτά ορίζονταν με την απόφαση 59/12-9-1959 «επί το σαφέστερον και λεπτομερέστερον» και τα ορίζει ως εξής.
Αρχίζοντας από το βουνό «Καμηνάρι» μετά προς θέση «Μπογάνι» ακολουθώντας την κορυφογραμμή «Παληοκατούνα» μέχρι την θέση «Αμυγδαλιά». Στην συνέχεια στην κορυφογραμμή «Στραβ……??» ή «Παληοβωρό» κατερχόμαστε με βορειοανατολική κατεύθυνση διερχόμενοι δια της διαχωριστικής γραμμής των αμπέλων ιδιοκτησίας Γεωργίου Αδαμόπουλου κατοίκου Φαναρίου και Νικολάου Σωτηρόπουλου κατοίκου Κουφόπουλου. Περιτρέχουν τα όρια του αγρού και αμπελώνα ιδιοκτησίας Σπυρίδωνα Τσιγουρί κατοίκου Κοφόπουλου του οποίου η ιδιοκτησία θα παραμείνει στην κοινότητα Κουφόπουλου. Τα σύνορα θα καταλήγουν στην κοίτη του χειμάρρου «Κουφόπουλου» και μέχρι τον βράχο «Κόκκινο Σπήληο» όπου και τερματίζονται.

Διοικητικά όρια – σύνορα Φαναρίου Αλιφείρας

Στις 30/6/1928 στην θέση «Ισώματα» συναντήθηκαν ο πρόεδρος της νεοσυσταθείσας κοινότητας Αλιφείρας (Ρογκογκό) Γ. Μπακούλας, ο Διευθυντής του Δημοτικού
Σχολείου Ανδριτσαίνης ιερέας Γεώργιος Παπαζαφειρόπουλος ο οποίος αναπληρούσε τον ασθενή Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Αλιφείρας Χρ. Παπαδόπουλο. Από την κοινότητα Φαναρίου ήταν ο πρόεδρός του Δ. Ρέππας μαζί με τον Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Φαναρίου ιερέα Αχιλλέα Καφήραν. Πρόεδρος της συνάντησης ήταν ο Ειρηνοδίκης Ανδριτσαίνης Α. Παπαντωνόπουλος.
Οι δυο πρόεδροι υπέδειξαν ποια κατά την γνώμη τους θα έπρεπε να είναι τα σύνορα.
Ο Ειρηνοδίκης έκρινε ότι τα προτεινόμενα σύνορα από την κοινότητα Αλειφείρα είναι «εύλογα» και σύμφωνα με τις ανάγκες του χωριού (Αλιφείρα) αποφάσισε ότι τα σύνορα των δυο κοινοτήτων θα είναι τα παρακάτω. « άρχονται ταύτα από της Μονής Σεπετών ανερχόμενα επι της κορυφογραμμής κατ΄ ευθείαν φθάνοντα μέχρι των Πεσλαχικών τειχών «Πάνω Τιγάντα» και κατέρχονται προς το ύψωμα Σάγκα Αλώνι κατέρχεται κατ΄ ευθείαν γραμμήν είς αγριελαίαν Σωτηρ, Ρέππα και κατ΄ ευθείαν χάνδακα και καταλήγει εις το μεγάλο ρέμα ένθα και τερματίζεται».
Τα προτεινόμενα σύνορα από τον Ειρηνοδίκη γίνονται αποδεκτά από την νεοσυσταθείσα κοινότητα Αλιφείρας αλλά δεν έγιναν αποδεκτά από τα μέλη της κοινότητας Φαναρίου.


Διοικητικά όρια – σύνορα Φαναρίου Συκών (Μπελούσι)
Την Παρασκευή 12 Μαΐου 1961 στις 4 το μεσημέρι στη θέση Άγιος Γεώργιος του Μαχαλά (Μύλοι) συναντήθηκαν τα μέλη της Επιτροπής για να καθορίσουν τα
αμφισβητούμενα σύνορα Φαναρίου Συκών.
Η Επιτροπή αποτελείτο από τον Ειρηνοδίκη Ανδριτσαίνης Μιχαήλ Αγγ. Καννά, τον πρόεδρο της κοινότητας Φαναρίου Αθανάσιο Δ. Σούκο, τον κοινοτικό σύμβουλο Φαναρίου Νικόλαο Φ. Γεωργακόπουλο, τον Πρόεδρο της κοινότητας Συκών Δημήτριο Δ. Γιαννόπουλο και τον κοινοτικό σύμβουλο Συκών Κυρ. Αθαν. Ανδριόπουλο.
Τον λόγο έδωσαν στον Αθανάσιο Σούκο όπου πρότεινε τα σύνορα που πίστευε ως δίκαια. Την πρόταση αυτή απεδέχθει ο Πρόεδρος των Συκών «…καθ΄ όσον τα καθορισθέντα ως άνω όρια αποτελούν ευκρινή και φυσικά διαχωριστικά σημεία των δυο Κοινοτήτων ενδεδειγμένα και από απόψεως μορφολογίας του εδάφους»
Τα καθοριζόμενα ομοφώνως σύνορα των δυο κοινοτήτων είναι: «Ταύτα αρχόμενα από της κορυφής του υψώματος «Σημείον (Καστρίσσιο) ακολουθούν τάς Κορυφογραμμάς των υψωμάτων «Γουλά, Ράχη, Κόσσι, Αλώνι» και δια των κορυφογραμμών των υψωμάτων τούτων φθάνουσι είς ύψωμα Προφήτη Ηλίας, εκείθεν και κατέρχονται δι επικλινούς αντερείσματος είς θέσιν «Λεμούλι». Εντεύθεν ανέρχονται δια της κορυφογραμμής υψώματος «Ακονίτσες» και ακολουθούντα την κορυφογραμμήν του υψώματος «Μαλιμάδι – Λακκούλα» και δια της οροσειράς υψωμάτων «Πόγκα πλάϊ» καταλήγουσιν συμφώνως τη ροή των ομβρίων υδάτων είς «Κουτσανδρέα – Μύλον».


Διοικητικά όρια – σύνορα Φαναρίου Λυνίσταινας
Σύμφωνα με την Έκθεση Καθορισμού Κοινοτικών Ορίων που συντάχθηκε στις 6 το απόγευμα ημέρα Τρίτη 12 Αυγούστου 1958,  στην θέση Καμινάρι – Τζεμπερόρραχι.
Σύμφωνα με την έκθεση την επιτροπή αποτελούσαν ο Ειρηνοδίκης Ανδριτσαίνης Γεώργιος Μιχ. Μερτίκας, ο Πρόεδρος της κοινότητας Λυνίσταινας Γεώργιος Δημ. Κορκολής με τον κοινοτικό του σύμβουλο Ιωάννη Κ. Δράκο, τον Πρόεδρο της κοινότητας Φαναρίου Αθανάσιο Δημ. Σούκο με τον κοινοτικό του σύμβουλο Αντώνιο Σωκρ. Πάπαρη.
Οι δυο Πρόεδροι ανέπτυξαν τις θέσεις τους και πρότειναν όρια.
«..Μεθ΄ ό ημείς ο Ειρηνοδίκης ως Πρόεδρος της επιτροπής ακούσαντες τους ανωτέρω εκτεθέντας ισχυρισμούς των διαδίκων, την εν γένει συζήτησιν επί της υποθέσεως ταύτης και την μορφολογικήν κατάστασιν του εδάφους ήν αντελήφθημεν εκ της επιτοπίου μεταβάσεώς μας μετά των μελών της Επιτροπής απεδέχθημεν και ετάχθημεν με την γνώμην του Προέδρου της Κοινότητος Φαναρίου καθ΄ όσον κρίνομεν ταύτην ορθήν και εξυπηρετούσιν τα συμφέροντα των ως είρηται Κοινοτήτων δοθέντως ότι τα προτεινόμενα όρια υπό του προέδρου Φαναρίου τυγχάνουν φυσικά διαγραφόμενα δια κορυφογραμμών, ενώ αντιθέτως τα του προέδρου Λυνισταίνης τυγχάνουν μη φυσικάς ως τέμνοντα καθέτως τον εκείθεν διερχόμενου χείμαρον
ΚΑΙ Καθορίζομεν
Τα μεταξύ των κοινοτήτων Λυνισταίνης και Φαναρίου αμφισβητούμενα όρια ως ακολούθως ταυτα τα όρια δέον να άρχονται από του τέρματος του αγρού του Βασίλη Χρονοπούλου και εκ της δυτικής πλευράς αυτού συνεχιζόμενα δια νοητής γραμμής προς Νότον και επί της κορυφογραμμής «Καμινάρι – Τζεμπερόρραχι» τερματιζόμενα είς την θέσιν «Καρυάς – Διάσελλο», ένθα και συναντούν τα ορόσημα των κοινοτήτων Αμυγδαλεών – Φαναρίου».

Επι της παραπάνω απόφασης η κοινότητα Λυνίσταινας υποβάλει ένσταση η οποία εκδικάστηκε στις 22/10/1960.
Σύμφωνα με την απόφαση αρ. 21/22-101960 το Διοικητικό Δικαστήριο που εκδίκασε την ένσταση αποτελείτο από τον Δ/ντη της Νομαρχίας Ηλείας Λεκκάκη
Παναγιώτη, Πρόεδρο, τον Ειρηνοδίκη Αρήνης Δημήτρη Μουσά και τον μηχανικό της Νομαρχίας Κων/νο Σαρδελή. Εκπρόσωποι των διαδίκων κοινοτήτων ήταν για μεν την κοινότητα Λυνίσταινας ο Πρόεδρός της Κων/νος Σκουμπούρης για δε την κοινότητα Φαναρίου ο Αντιπρόεδρός της Κων/νος Ρέππας.
Τα μέλη του Διοικητικού Δικαστηρίου μετέβησαν στα υποδειχθέντα σύνορα και αποφάνθηκαν να δεχθούν την προσφυγή της κοινότητας Λυνίσταινας και υποδεικνύουν ως νέα σύνορα «Άρχονται από του τέρματος του αγρού του Βασιλείου Χρονόπουλου κατοίκου Κουφόπουλου, ακολουθούν τα νότια όρια του αγρού τούτου, συμπίπτοντα με τα βόρεια του αγρού ιδιοκτησίας Τζανέτου Σμυρνή κατοίκου Λυνίσταινας, καταλήγοντα στην κορυφογραμμήν «Πετράλωνα Ράχη» και κατά νοητήν επέκτασιν εις θέσιν «Χωνί Τσούμπι» ένθα η ιδιοκτησία Λεωνίδα Σμυρνή περιερχομένη εις την κοινότητα Λυνισταίνης και ένθα τερματίζονται, συναντώντα τα όρια Αμυγδαλιών Λυνισταίνης»   


Διοικητικά όρια – σύνορα Φαναρίου Ανδριτσαίνης

Σύμφωνα με την Έκθεση Καθορισμού Ορίων Δήμου Ανδριτσαίνης και κοινότητας Φαναρίου που συντάχθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1960. Σύμφωνα με την απόφαση 29981/1960 του Νομάρχη Ηλείας συγκροτήθηκε Επιτροπή αποτελούμενη από τον Πρόεδρο Ειρηνοδίκη Πταισματοδίκη Ανδριτσαίνης Πλάτωνα Βασιλειάδη και τα μέλη Γεώργιο Σωτηρόπουλο Δήμαρχο Ανδριτσαίνης, Αθανάσιο Σούκο Πρόεδρο Φαναρίου, Ιωάννη Αποστολόπουλο κοινοτικό σύμβουλο Φαναρίου και τον Ανδρέα Κουσκουλή Δημοτικό Σύμβουλο Ανδριτσαίνης.
 Η επιτροπή συνεδρίασε στο Δημαρχείο Ανδρίτσαινας αλλά λόγω σοβαρών διαφωνιών για τις τοποθεσίες διέκοψε την συνεδρίαση και μετέβησαν με αυτοκίνητο στα επίδικα σύνορα.
Ο Πρόεδρος του Φαναρίου πρότεινε ως σύνορα «Ταύτα αρχόμενα από θέση «Κόκκινο Σπήλαιο» παρά τα όρια κοιν. Κουφόπουλου να κατευθύνονται προς Αγίους Πάντας και ακριβώς είς το εξωκλήσιον εντεύθεν κατ΄ ευθείαν εις την αγροικίαν Γεωργ. Σωτηροπούλου η οποία θα παραμένη εις τον δήμον Ανδριτσαίνης και εκείθεν κατ΄ ευθείαν εις μάνδραν Β. Βασιλοπούλου το κτήμα του οποίου θα παραμένη εις τον δήμο Ανδριτσαίνης εκείθεν να φθάνουν εις τοποθεσίαν και κορυφογραμμήν Παληοκάτουνα εκείθεν να κατευθύνονται προς την αγροτικήν οδόν Σέκουλας Ανδριτσαίνης εκείθεν να φθάνουν εις Χάνδκα Μαλαμεϊκα εκείθεν να φθάνουν εις κορυφογραμμήν Καστριτσιο και να καταλήγουν εις όρια κοινότητας Συκιών».
Στην συνέχεια τον λόγο πήρε ο Δήμαρχος Ανδριτσαίνης όπου πρότεινε ως όρια «Ταύτα αρχόμενα από τα όρια κοινότητας Κουφοπούλου και της θέσεως ρέμα Φαναρίου Παναγιά Καρκαλού να φθάνουν δια της κορυφογραμμής εις θέσιν Παναγιωτάρα αλώνι εκείθεν εις θέσιν του Χήρου κοτρώνια και εκείθεν να συναντούν την δημσίαν οδόν και να ακολουθούν αυτήν μέχρι της θέσεως Σανουριά εκείθεν να φθάνουν είς Σφενδαμούλη Ρέμμα είς Βρύσην Μάρμαρο και εκείθεν θέσιν Κουρέλα να καταλήγουν είς όρια Συκιών».
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής έλαβε υπόψιν του ότι «..ο Δήμος Ανδριτσαίνης έχει το πενταπλάσιον και άνω των κατοίκων Φαναρίου και ότι το σύνορον της δημοσίας οδού είναι εμφανέστερον και ότι οι εκτάσεις ή διεκδικεί ανήκουν σχεδόν εις κατοίκους Ανδριτσαίνης, ετάχθει με την πρόταση του Δήμου Ανδριτσαίνης δια ψήφων τριών κατά δύο μειοψηφησάντων των εκπροσώπων κοινότητας Φαναρίου».
Υπογράφουν ο Πρόεδρος και τα μέλη της Επιτροπής.

Σημ. Όπου χρησιμοποιείται η πλάγια γραφή είναι αυτούσια μεταφορά εκ του πρωτοτύπου  κειμένου με την αυτήν ορθογραφία.

Χρήστος Κ. Αδαμόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου